τσιμεντ-Ωσεις

Ζωές αδικημένες
για αυτές οι μνήμες μας φθαρμένες.
Τόσες αλήθειες ξεχασμένες
μα οι ψυχές μας εκδικητικά θρεμμένες.
Στο ψέμα ζούν και την βολή τους
φθόνος και μίσος οι οδηγοί τους.

Πολλές ψυχές βεβηλωμένες
μα σιωπηλά τον βιασμό τους παρακολουθούμε
μέσα από οθόνες αναμμένες.

και σαν αργά πια θυμηθούμε μνεία να κάνουμε σε αυτές
τι και αν το "εμείς" βάζουμε μπροστά
το "Εγώ" προβάλουμε σε αυτές.

Τόσο μεγάλη η θυσία
τέτοια που μοιάζει ουτοπία
η του ανθρώπου κοινωνία
δίκιο να δίνει στα ποιμνία.
Θέλει ωστόσο να καυχιέται
πως τελικά και αυτή ξεχνιέται
από του νέου την πνοή
τόσο που όποιος τολμάει να αρνιέται
θα τσιμεντώνεται σε αυτή.

Νομιμ-Αφρονες

Θεσπίστε νομούς Άνομα
Αγαπήστε την αδικία , την καταστολή
θεσπίστε την  ..
εφαρμόστε την καπελώνοντας τα πάντα
κάτω από τους τύπους
της απαράβατης θετής δικαιοσύνης .

Χτίστε κελιά για να την προστατέψετε
σπείρετε εγωισμό , μισαλλοδοξίες
φανατισμό , αίμα , φυλή
για να εξασφαλισετε την νάρκωση τους ..
Ηδονίστε του με ψήφους
για να νομίζουν ότι έχετε ανάγκη την έγκριση τους .

Ποτίστε με ουσίες χημικές
Οπλίστε τις σφαίρες
για όποια τυχόν αφύπνιση τους ..

Athens on Fire

Αθηνά είσαι  εσύ πόλη της Φωτιάς
Αθήνα τα όνειρα μας θες να κυβερνάς
Αθηνά την αλήθεια πάντα την ξεχνάς
Τα παιδιά σου μαχαιρώνεις σαν φασιστικά πεινάς.

Αθηνά ,το όνομα σου κρύβει λέξεις
Λέξεις για εκείνες που μάτωσε κάθε Αλέξης
Και όχι μόνο , πόσοι αυτοί που νιώθουν τρόμο
Τρόμο στον δρόμο ,με παράσημο τον πόνο .

Πως τώρα περιμένεις να αντέξω 
Πως θες να με πείσεις να μην ορμησω έξω
Και ακόμη όταν με θράσος μας χτυπάς
Όλο και πιο γρήγορα τότε ξεψυχάς .

Athens shall be a city on the fire
Athens shall express everyone's desire
Athens shall you never forget 
What are
What you were
What's your trully fucking debt .

Φάσματα Σκέψεων Αλλιώτικων

Σκέψεις σκληροπυρηνικά αλληλέγγυες
Σκέψεις , βόμβες ωρολογιακές
Έτοιμες να σκορπίσουν φωτιά στης συνείδησης το εγωιστικό πατάρι.

Ιδεοληψίες " υλικόν εύθραυστον" μπροστά στις αναταράξεις της κατάρρευσης
προσωπικών αμπελοφιλοσοφιών και
Ξεγύμνωμα του προβληματισμού μας
μπροστά σε εκείνες τις φωτεινές σκέψεις ,
ανθρώπων μαρτύρων σκοτεινής καθημερινότητας 
που τόσο παράδοξα την μαυρίλα αυτή απορροφούν
εκπέμποντας φάσματα αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας.
Πίστης όχι σε κενά δαιμόνια προσωπικού κέρδους 
αλλα σε εικόνες για ένα αλλιώτικο κοινωνικό συσχετισμό
ρεαλιστικά δίκαιο
ηθικά διαπνεόμενο .!

Παρασιτικές Αντένες

Σώματα Άδεια
Στεγνά από πάθος , από πείσμα.
Εθισμένα
Όχι σε χημικές ουσίες
Μα σε φαύλες απαξίες.
Ριζωμένα αυτοκαταστροφικά μέσα στου εγωισμού το ψυχρό τσιμέντο.
Την εγωιστική τους απάθεια κρύβοντας σε σκοτεινές πολυκατοικίες
Και σε σκουριασμένα κονσερβοκούτια στιβαζόμενα
 , κινούνται υπόγεια ,
της πόλης την ασχήμια προσπαθώντας να αποφύγουν .


Και κάποιοι μονάχα
που τόσο απρόσμενα την ζωή αυτή αμφισβητούν

Παρασιτούν Επίπονα ...
Και την Φύση αυτή του οργανισμού
επιμόνως να μεταβάλλουν προσπαθούν

επιδεικτικά όμως  αγνοώντας ..
Πως δίχως ιδρώτα και φωνή
και όχι μόνο με λέξεις ή στουπί ,

παθητικά την μάζα ακολουθούν
το Κίνημα όραμα γελώντας .!

Ποιητές κουφάλες έρχονται Κρεπάλες

Αντικείμενο επανάσταση

Υποκείμενο επαναστάτης Επαναστάτης? 

Πράγματι χορταστική η ιδέα του Εγώ μας ως κάτι το Επαναστατικό Ωραία η αίσθηση της καταδίκης του συστήματος 
του ξεριζώματος μιας αδηφάγου καταναλωτικής κοινωνίας Ποσό μάλλον η αίσθηση του κρύου πληκτρολογίου του σκούρου μελανιού πάνω στο χαρτί του αγώνα για μια άλλη κοινωνία 
μέσα από την ασφάλεια της συγγραφής μισομεθυσμένων προκηρύξεων 
για το προσωπικό μας συνειδησιακό άλγος

Άραγε τι θα γινόταν αν αντικαθιστούσαμε 
τα μολυβιά με στουπωμένα φλεγόμενα μπουκάλια
με λιωμένες από τον δρόμο σόλες παπουτσιών και τα ποιήματα
με κλειστές από τα συνθήματα φωνές ? Μάλλον αντί για τους Φασίστες το μαυροκόκκινο όραμα τελικά κρεμάσαμε 
πάνω σε κεραίες εμπορευματοποίησης της ποιητικά εκφραζόμενης μας

παραίτησης ..