Παρασιτικές Αντένες

Σώματα Άδεια
Στεγνά από πάθος , από πείσμα.
Εθισμένα
Όχι σε χημικές ουσίες
Μα σε φαύλες απαξίες.
Ριζωμένα αυτοκαταστροφικά μέσα στου εγωισμού το ψυχρό τσιμέντο.
Την εγωιστική τους απάθεια κρύβοντας σε σκοτεινές πολυκατοικίες
Και σε σκουριασμένα κονσερβοκούτια στιβαζόμενα
 , κινούνται υπόγεια ,
της πόλης την ασχήμια προσπαθώντας να αποφύγουν .


Και κάποιοι μονάχα
που τόσο απρόσμενα την ζωή αυτή αμφισβητούν

Παρασιτούν Επίπονα ...
Και την Φύση αυτή του οργανισμού
επιμόνως να μεταβάλλουν προσπαθούν

επιδεικτικά όμως  αγνοώντας ..
Πως δίχως ιδρώτα και φωνή
και όχι μόνο με λέξεις ή στουπί ,

παθητικά την μάζα ακολουθούν
το Κίνημα όραμα γελώντας .!